कळी!

निर्माल्याची व्यथा वेगळी होती
फुलावयाची हौस आंधळी होती
ना गजरा केला कोणी
ना अर्पियली देवाला
ना मुले वेचण्या आली
ना दिले कुणी प्रेताला
जगण्याचे मग कारण काय म्हणावे
या चिंतेने ती व्यापून सगळी होती
सुटले ना कोडे तिजला
सुकली ती विचार करुनी
मग वारा आला जेंव्हा
क्षणभरात गेली उडुनी
जगण्याला ना अर्थ लाभला साधा
प्रश्नांची ती एक साखळी होती