खोपा
हतबल मी हतबल तू
हतबल हे जग सारे
पंखांना फडफडत्या
सोडुन गेले वारे
मोडुनिया पडलेले
खोप्याचे रडवेले
भेसुरसे रडगाणे
उधळुन गेले तारे
20.1.07
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
skip to main |
skip to sidebar
काही काही गोष्टी घडतात, आणि काळजात आपलं हक्काचं घर करून जातात. अशाच आठवणी टिपता टिपता वेळ निघून जाते आणि उरतं फक्त चिरकालाचं देणं. त्याच काही गळून गेलेल्या पानांना आणि निघून गेलेल्या क्षणांना हे एक देणं प्राजक्ताचं ...
1 comment:
hey u have to teach me marathi then..i can read it n understand too...but sometimes i will stuck up..so u have to...ok?
Post a Comment